quiritatus

quiritatus
quĭrītātŭs, ūs, m. V.-Max. cris de détresse.
* * *
quĭrītātŭs, ūs, m. V.-Max. cris de détresse.
* * *
    Quiritatus, huius quiritatus, pen. prod. Varro. Le bruit et cri du peuple d'une ville.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • cri — Cri, m. Sans adjonction c est voix exaucée, haute voix, Clamor, Quiritatus. Duquel mot il vient. voyez Crier. Nicot en ses Odes. Sus mon Ame Qu on entâme Un dueil plus amer que fiel: Sus ma voix, De mes esmois, Jette un cri amont le ciel. Pline… …   Thresor de la langue françoyse

  • POLEMON — I. POLEMON Philosophus Atheniensis, Academicus, Philostrati fil. qui cum in iuventute petulans esset, et aliquando ebrius et coronatus, Xenocratis scholam ingressus fuisset, eius oratione, quae tunc de pudicitia erat, adeo mores immutavit,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • kvirilirati — kvirilírati nesvrš. <prez. kvirìlīrām, pril. sad. ajūći, gl. im. ānje> DEFINICIJA pjevati tankim glasom; pjevati u falsetu ETIMOLOGIJA lat. quiritatus: vriska, kričanje …   Hrvatski jezični portal

  • clameur — Clameur, f. acut. Vient de Clamor Latin, et signifie un cri continué à haute voix, Tu fais une grande clameur, Ingentem clamorem excitas. Clameur de harò, voyez Clamer, et Harò, Quiritatus, comme dit Nigidius Commento grammatices, Au rapport de… …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”